Ta cała matka przyprowadziła dzikuskę pod szpital prawdopodobnie w celu usunięcia dziecka. Jedna córka umarła wcześniej podczas porodu w lesie.

A z tego, że pół dziki człowiek żyjący w lesie nie potrafi przyjąć porodu, ale wie, że należy udać się do szpitala to niezła beka XD

No niezła, niezła. Cały ten film jest niezły… Dzika matka, czarna (w sensie dosłownym) od brudu - od stóp do głów, na boso, z pazurami jak u chupakabry, łazi sobie po sklepach odzieżowych w centrum dużego miasta lub dokonuje inspekcji placów zabaw dla małych dzieci – to nie beka? Dlatego m.in. podsumowałem „Litości… Inaczej już się ról w filmie rozpisać się nie udało?”.
A Twój pierwszy komentarz całkiem trafny. Propagowanie aborcji w zawoalowany sposób? :-) Tyle, że tym przypadku dziką matkę zawiódł jej dziki, pierwotny instynkt, bo przyprowadziła córkę na zabieg do… katolickiej kliniki. A przecież chwilę przed wejściem zawiesili w holu wielki, wyraźny z daleka krzyż na ścianie, który rzecz oczywista, wypłoszył bezdomnego do spania w lesie na ławce.
Dla mnie to jaja jak berety. Tyle, że powinni uprzedzić, iż to nie horror a jakaś komedia, czy satyra.

Pozdrawiam,
jabu

Mamy tam jeszcze jeden krypto przekaz, będący na bieżąco z obecnie lansowanymi trendami: nie jedzmy zwierzątek! Co najwyżej – samych siebie.

Ja wypowiem się krótko na temat tego filmu. Jest to idealnie pokazane zwierciadło patologii i społecznego zepsucia, z dodatkiem standardowym czyli przekazu dotyczącego kościoła, jako zła totalnego (a jakże) , nic juz się nie dało dodać, aby bardziej podładować widza ukierunkowanymi emocjami, nawet przekaz homofobii dało się tam upchnąć. Zastanawiam się czasami czy jeszcze doczekamy się czasów, kiedy film będzie miał przekaz wartościowy emocjonalnie, moralnie, dając jednocześnie głębię, pozwalającą na refleksję dotyczącą np wartości ludzkich, dylematów, trudnycj wyborów, czy ukazania świata, jako coś złożonego, nie czarno-białego, lecz całego spektrum jego rożnorodnosci. Filmy, które po obejzeniu pozostawiają nam jeszcze refleksję nad różnego rodzaju dylematami, kwestiami, ludzkimi problemami. Niestety mamy narastającą tendencję jak nie zwykłej głupoty, to wywrócenia wartości, zarówno moralnych jak i intelektualnych. Słowem mówiąc zamiast budować system wartości mamy system awartości i antykultury, przedstawianej jako postęp-progres, czy dawanie złudnego wrażenia odkrywania nowych obszarów intelektualnych.
Oczywiscie moim zdaniem film nie warty nawet takiej refleksji, ale za to jest jaskrawym przykładem, w którą stronę to idzie.

No idzie, idzie, ale to też znak naszych czasów. Show business filmowy w każdym zakątku jest liberalny. Stany nie tylko nie stanowią pod tym względem wyjątku. Są tu wręcz liderem. Dodatkowo w kraju rządzą protestanci a krajową kinematografią kieruje w większości inna grupa, której nie wymienię, aby z miękkiego antysemity, którego już mi przypisano i udowodniono – nie przeistoczyć się w oczach krytykujących w twardego. No to kto dla nich stanowi najłatwiejszy, najwygodniejszy cel. Przecież nie spokojni Amisze.
Poza tym kościół katolicki w Stanach od początku istnienia państwa był zawsze zdominowany przez Irlandczyków. Ciekawie i obrazowo opisał to poprzez przykłady i celne wtręty nasz Jan Lechoń prowadzący podczas wymuszonej emigracji w Stanach bezcenny z naszej perspektywy dziennik, którego prowadzenie zalecił mu psychiatra na odpędzenie myśli samobójczych. Finalnie się niestety nie udało, ale potomni dostali trzy tomy świetnego przekroju amerykańskiego społeczeństwa, w tym także jego katolickiej, raczej wyraźnie zdeklasowanej mniejszości. I Polaków, których w tym Kościele nie ma oraz Irlandczyków, którzy w nim (we władzach i w czynnikach decyzyjnych) królują.
Reasumując – wszystkie afery, prawdziwe i urojone, katolickiego kościoła irlandzkiego znalazły swoje przełożenie w Stanach. Większość dotyczyła molestowania kleryków i praktyk homoseksualnych, ale filmowców, z oczywistych względów bardziej interesowały (i interesują) afery pedofilskie, gdzie ofiarami były dzieci a sprawcami nie byli geje.
Film który obejrzeliśmy się po prostu nie tyle w to zainteresowanie wpisał, co jego twórcy postanowili uszczknąć dla siebie kawałek tortu i być tych afer beneficjentami. Oczywiści oficjalnie głoszono, że to głęboki obraz naświetlający problemy społeczne. I niektórzy to łykają jak gęsi.
Zwróć proszę uwagę na pewną prawidłowość, która mi się rzuciła w oczy, gdy tylko wszedłem na mój ulubiony, amerykański IMDb. W wątku poświęconym filmowi, ocenionemu tam minimalnie wyżej niż u nas na FW, pojawiło się z początku kilka opisów czy recenzji, prawie bez wyjątku mu nieprzychylnych. Że gniot. Że tendencyjny. Że zero kreatywności. Że chwilami całkiem bez sensu. Że nie horror a antykatolicki paszkwil. I tak dalej… Gdy się już ich trochę uzbierało i gdy współgrały z ogólną oceną filmu na IMDb, podpowiadając nie oglądającemu a wahającemu się czy oglądać, że to jakiś gniot – pojawili się entuzjaści filmu. Tytułem utrzymania za wszelką cenę równowagi i wywindowania filmu w górę, przynajmniej w działce opisów i recenzji, zaczęli go chwalić. Ale prześledź treść tych pochwał. Nie eksponują np. dobrej fabuły, scenariusza, nie chwalą gry aktorskiej czy muzyki skomponowanej na potrzeby filmu. Przeważają pochwały w stylu: „lubię filmy obnażające grzechy kościoła katolickiego”, „śledzę uważnie wszystkie tego typu filmy, gdyż są ważne i potrzebne społecznie”. „uświadamiającego przekazu tego filmu nie sposób podważyć”. I tak dalej. Ciekawie się to czyta. O samym filmie niewiele. Więcej o przesłaniu w które się film wpisuje i o samej potrzebie kręcenia podobnych filmów.
Dlatego napisałem, że film wpisuje się w znak naszych czasów. Nie ważne czy jest dobry. Ważne, że w prosty sposób pokazuje kto jest najbardziej zły i szkodliwy na tym świecie. Twórcy robiąc go mogliby odwalić jeszcze większą fuszerkę i upichcić jeszcze większy gniot. To bez znaczenia. Przekaz bardzo słabego filmu i tak go uratuje, bo obrońcy skupią się na tym biskupie pedofilu a nie na jednym wielkim stygmatyzującym stereotypie jakim jest sam film.

Pozdrawiam,
jabu

Rzecz się dzieje Ohio, USA. Kręcili w Baton Rouge i okolicy (Louisiana, USA)

Ja pierniczę. Nie wiedziałem, że katolicy tak kręcą Ohio. Wydawało mi się, że nawet samych tylko baptystów jest tam więcej. A tak na poważnie – tak, już się zorientowałem. Czytałem przecież kiedyś „The Woman” Jacka Ketchuma a wzmiankowany film to zdaje się końcówka całej ekranowej trylogii opartej w sumie na tej książce. Ale to było z dekadę temu, więc teraz, po fakcie skojarzyłem.
Po prostu zmyliło mnie to, że w strefie zdominowanej przez protestantów i liberałów można wymyślić taką wszechwładzę papistów, bez ingerencji czy kontroli rządu, wyznaczonych służb, całego aparatu nadzorczego który rozbudowano w Stanach w ciągu ostatnich pięciu dekad.
Ale OK. to jedynie film, mający zresztą za główny cel stygmatyzujący przekaz ideologiczny (wg mnie, można się z tym rzecz jasna nie zgadzać).
Nie powinienem się też temu dziwić. Nowojorczyk, rozmiłowany w twórczości Jerzego Kosińskiego i Ernesta Hemingwaya, niepraktykujący protestant mógł w sumie wziąć na cel tylko jedną społeczność. Zastanawia mnie bardziej ten podany przez Ciebie stan Ohio. W książce akcja działa się chyba na samym północno-wschodnim cypelku USA – w stanie Maine. Ohio od Maine dzielą cztery inne stany, ale to chyba w tym wszystkim już najmniej istotne.
Niemniej - dziękuję za sprostowanie.

Pozdrawiam,
jabu